ساعت یازدهم:
پوسته فرمان2
برای اینکه بفهمید یک دستور در کجا قرار دارد می توانید از دستور type استفاده کنید.
#type
#type [-atp][name…]
آپشن ها:
| شکل دستور | عمل کرد | آپشن ها |
|---|---|
| اگر از آپشن –t استفاده شود یکی از کلمات زیر را چاپ می کند: | Alias, function, built in, key word |
| این دستور نام فایلی که اجرا خواهد شد را نشان می دهد (همه فایل های اجرایی را نشان می دهد) | #type –p(name) |
| این دستور تمام محل هایی که دارای فایل اجرایی هستند را نشان می دهد. | type –a(name) |
| در صورت به کار بردن دستور type ls#، خروجی به شکل مقابل است که نشان دهنده این است دستور ls در دایرکتوری bin قرار دارد. | Ls is hashed (/bin/ls) |
اجرای مجدد یک فرمان - History
پوسته فرمان دارای قسمتی به نام تاریخچه (History) است. فرامینی که قبلا وارد شده اند را نگهداری می کند و شما می توانید آن ها را مشاهده کنید. با اجرای این دستور کلیه فرامینی که قبلا اجرا شده اند قابل مشاهده است.
| عمل کرد | دستور |
|---|---|
| دستور تاریخچه فرمان ها | #history |
| شکل کلی دستور | #history[n] |
| پاک کردن حافظه دستور | #history -c |
| اضافه کردن خط های جدید به history | #history –a |
| فایل history جاری را خوانده و محتویات آن را به بیت history اضافه می کند. | #history –n |
| 5 دستور قبلی را نمایش می دهد. | #history 5 |
چند نکته
- از کلید های بالا و پایین مکان نما می توانید برای حرکت کردن در لیست تاریخچه استفاده کنید.
- همچنین می توان برای این منظور از کلید های ctrl+n و ctrl+p استفاده کرد.
- کلید ctrl+r برای جستجو آخر به اول یک رشته در تاریخچه استفاده می شود.
- کلید ctrl+s مشابه کلید ctrl+r است ولی جستجو به صورت اول به آخر صورت می گیرد.